Birinci Meşrutiyet’in, meclis’i mebusan tatili suretiyle sona ermesi ile, ll. Abdülhamit’e karşı dış ve iç güçlerin, Siyonist ve mason kuruluşlarıyla da işbirliği ederek cephe almış ve bu muhalefet, Jön Türklerin ülke içinde ve dışında yürüttükleri hareket 1902 ve 1906 yılları arasında iyice yayılmaya başladı.
ikinci meşrutiyet dönemi Trabzon haber basını
Özellikle askeri ve sivil okullardaki öğrenciler arasında, meşrutiyet yönetimini ve 1878’de 11. Abdülhamit’in askıya aldığı “Kanun-i Esasi”yi yeniden yürürlüğe koymayı planlayan masonik güdümlü grup giderek güç kazandı. 1907 yılının Eylül ayında Il. Abdülhamit’e karşı olan İttihâd ve Terakki Cemiyeti’nin Selanik ve Paris grupları birleşerek, ülkenin çeşitli bölgelerinde ayaklanmalar ortaya çıkarttılar.
Enver Bey, Resneli Niyazı ve Eyüp Sabri Bey gibi genç subaylar birlikleri ile beraber Makedonya’da dağa çıktı.
Selanik’teki Manastır’da çıkan ayaklanmayı bastırması amacıyla İstanbul’dan gönderilen Şemsi Paşa Manastır’da İttihâd ve Terakki çetesi tarafından düzenlenen suikastle öldürüldü.
Tam bu sıralarda H. Abdülhamit’e İkinci Meşrutiyet’i ilan etmezse veliahdın Rumeli’de padişah ilan edileceği ve 200.000 kişilik ordunun İstanbul’a yürüyüşe geçeceği konusunda tehditler yapıldı.
Abdülhamit Manastır’da meşrutiyetin ikinci kere ilan edilmesi Üzerine, 23 Temmuz 1908’de İstanbul’da da resmi olarak İkinci Meşrutiyet’i ilan etmek zorunda kaldı.
Trabzon’da da İkinci Meşrutiyet’in kutlanışı
Ii. Abdülhamit, İkinci Meşrutiyet’in ilanı ile birlikte seçimlerin yapılması buyruğunu da verdi. Seçimlerin sonunda il. Abdülhamit tahttan indirildi ve yerine IV. Mehmet yani Vahdettin geldi.
Bu dönemde İttinâd ve Terakki’nin yönetimdeki etkisi çok büyüktü. İkinci Meşrutiyet Dönemi’nin Varlığı, meclisin 21 Aralık 1918’de dağıtılması ile fiilen, 1 Ekim 1922’de saltanatın kaldırılması ile hukuki olarak sona erdi. Böylce Osmanlı Devleti’nin 23 Temmuz 1908 ide başlayaniİkinci Meşrutiyet dönemi, 21 Aralık 1918 arasındaki meclisin dağılmasıyla son bulmuş oldu.